«تنیده در خطوط موازی» نام آلبوم موسیقی بیکلامی به آهنگسازی «علی قمصری» و «مصباح قمصری» است که به همت موسسه فرهنگی هنری «نقطه تعریف» در اسفند سال ۱۳۸۸ منتشر شده است.
«تنیده در خطوط موازی» دونوازی «
تار» و «کمانچهباس» (پیتزیکاتو) و تکنوازی «
تار» و «کرال» است که شامل سه اپیزود و هشت قطعه است. در اپیزود اول (دونوازی) چهار قطعه به نامهای «نیم عریان»، «خیزِ خار»، «دور سو»، «رقص چمباتمه»، در اپیزود دوم (تکنوازی) سه قطعه به نامهای «درآمد کرشمه»، «فراق»، «آسوده» و در اپیزود سوم (کرال) یک قطعه به نام «روشن و ناخوانا» به چشم میخورد. اپیزودهای این اثر هر یک دارای فضایی متفاوت است ولی در ارتباط با یکدیگر ساخته شدهاند.
علی قمصری در بروشور آلبوم آورده است: موسیقی ایرانی همواره در دهلیزهای تو در توی تاریخ، نه تنها چون درفشی استوار پابرجا مانده، بلکه با گره خوردن با اسطورهها همگام و سنگ صبور مردم بوده است. چنانکه فراز و نشیبهای سرنوشت نه تنها چراغ آن را خاموش نکرده بلکه امروزه ملودیهای پر محتوی ردیف دستگاهی و نغمهها و الحان موسیقی محلی ایران، به موازات هنرهای دیگر، نگین فرهنگ ایران زمین شده است.
تاکنون به فراخور تاکید موسیقی شرق بر بافت مونوفونیک (تک صدایی)، سازها بیشتر در محدوده صوتی تنور به بالا خودنمایی میکرده است. شاهد بر این مدعا محدود بودن سازهای بم در ساز بندی ایرانی «
بربط» و «
بمتار» است. حضور «بمکمان» (کمانچه کنترباس) در جهت اضافه کردن نام جدیدی به مجموعه سازهایی که هر چند وقت یک بار نامشان را میشنویم نیست. اگر چه ساخته شدن سازهای ابداعی، فارغ از بحث ارزشگذاری، خود دلیل وجود دغدغه برای تحول و بسترسازی است. این ساز که به صورت «پیتزیکاتو» نواخته میشود در کنار بیان شیوا، قابلیت ایجاد کنتراست های دینامیک، مالشهای بدون تقطیع، حجم صدای قابل کنترل و پوشش محدوده بم و بیش بم را دارد.
این آلبوم بدون داعیه بداعت و نوآوری، تنها به قصد فراخی دامنه و دایره بیان در موسیقی است. قطعه «روشن ناخوانا» نقطه سرخطی است برای مجموعهای ضبط نشده که برای «گروه کُر ایرانی» نوشتهام و در آینده نزدیک منتشر خواهد شد.